اثرات مفید گیاهان دارویی

[مهدی قلندری]

خواص بهار نارنج



اگر این روزها به شهرهای شمالی كشورمان سفر كنید، حتماً از عطر گل‌های بهار نارنج سرمست خواهید شد.
مناطق رویش یا كشت آن در مناطق شمالی و جنوبی ایران است.
بهار نارنج همان شكوفه درخت نارنج است كه در فصل بهار درخت را زینت داده، در پاییز و زمستان، جای خود را به میوه نارنج می ‌دهد. این گل اگرچه در پخت مربا مورد استفاده قرار می‌ گیرد، ولی كاربرد اصلی آن به‌ همان صورت گل خشك و به ‌خصوص عرق در طب گیاهی است.
برای مصرف دارویی، شكوفه‌های بهار نارنج را صبح زود که به حالت غنچه ی نشكفته است، می چینند و سپس در محلی تاریك سریع خشك می ‌كنند تا تغییر رنگ ندهند.

اثرات درمانی:
* مهم ترین خاصیت دارویی بهار نارنج تأثیر آن روی سیستم عصبی بدن است. بهار نارنج آرامش‌بخش و ضدهیجانات دستگاه عصبی است و سردردهای عصبی و میگرنی را كاهش می ‌دهد.
* بهارنارنج در تقویت معده بسیار مؤثر است و تپش نامنظم قلب، تشویش و اضطراب را از بین می ‌برد.
* برای كنترل تشنج‌ها و حمله قلبی هم بهار نارنج را توصیه می ‌كنند.
* اگر مشكل كم‌خوابی یا بی‌خوابی دارید، حتماً پیش از خواب، مقداری عرق بهار نارنج یا چای آن را بنوشید.
* اشتها آور و ضد سرفه است.



* برای درست كردن چای بهار نارنج، كافی است، 10گرم از گل بهار نارنج را در دو لیوان آب‌جوش به مدت 20دقیقه بجوشانید. سپس آن را صاف كرده و ‌همراه با یك قاشق سوپ‌خوری عسل میل كنید.
با خوردن این چای، خواب خوش و آرامی خواهید داشت.

منبع: روزنامه همشهری

[مهدی قلندری]

داروهای گیاهی، گاهی بی‌خطر و بی‌فایده

اخیراً در بسیاری كشورها و از جمله در كشور ما، مردم اقبال زیادی به داروهای گیاهی نشان می‌دهند.
این اقبال عمومی می تواند دو علت داشته باشد:
ناامید‌شدن از تاثیر داروهای شیمیایی معمول، یا ترس از عوارض احتمالی آنها.
اما در این جو عمومی مثبت در مورد داروهای گیاهی، اغلب یك نكته فراموش می‌شود و آن این است كه این داروها هم محدودیت‌ها و عوارض خاص خود را دارند و هنوز در مورد تاثیر احتمالی همه داروهای گیاهی و گیاهان دارویی، تحقیقات كافی علمی صورت نگرفته و همه عوارض و تاثیرات آنها مشخص نشده است، بنابراین مصرف این داروها نیز، مانند هر داروی دیگری، باید توأم با احتیاط و مشورت با متخصصان فن باشد.
تحقیقاتی كه به تدریج در مورد برخی از این داروها انجام می‌شود، نشان می‌دهد كه نمی‌توان همه فواید منتسب به این داروها را اثبات كرد و برخی از آنها از بوته آزمایش‌های علمی، سربلند بیرون نمی‌آیند.
یكی از تازه‌ترین این مطالعات، در مورد گیاه «جینگو بیلوبا» انجام شده كه مصرف آن این روزها در كل جهان گسترش زیادی داشته است. تحقیقات جدید نشان می‌دهد كه این داروی گیاهی، آنچنان كه مشهور شده، نمی‌تواند روی زوال عقل و آلزایمر مؤثر باشد.
به گزارش بی‌بی‌سی، در این مطالعه كه در كالج سلطنتی انگلستان انجام شده، 176 بیمار مبتلا به درجات خفیف تا متوسط آلزایمر، انتخاب شدند و به ‌مدت 6 ماه، روزانه 120 میلی‌گرم از عصاره این دارو را مصرف كردند.
ارزیابی حافظه و قوای شناختی این بیماران، قبل از مصرف دارو و در فاصله 2، 4 و 6 ماه بعد از مصرف، نشان داد كه این دوره درمانی، تاثیر چندانی در بهبود توان ذهنی و حافظه این بیماران نداشته است. همچنین كیفیت زندگی این بیماران، توسط پرستاران و مراقبین آنها ارزیابی شد و هیچ تغییر محسوسی در این مدت گزارش نشد.
البته نمی‌توان منكر برخی تاثیرات مثبت داروهای گیاهی شد؛ چنان‌كه داروهای شیمیایی هم در درمان بیماری‌های گوناگون تاثیرات متفاوتی دارند. اما بهتر است در مورد تاثیر آنها، مبالغه نكنیم و در مصرف آنها نیز، همانند سایر داروها، جانب احتیاط و تعادل را رعایت كنیم.
بنا به گفته كارشناسان، مصرف بسیاری از داروهای گیاهی در زنان باردار و شیرده ، یا افرادی كه دچار بیماری‌های زمینه‌ای مختلفی، از جمله بیماری‌های قلبی ، فشارخون و دیابت هستند، می‌تواند عوارض خطرناكی داشته باشد.
همچنین مصرف این داروها همزمان با داروها و غذاهای دیگر می‌تواند باعث تداخل اثر آنها شود كه گاهی با عوارض خطرناكی توأم است.
استفاده از دوز بالای این داروها نیز، اشتباه نسبتا رایجی است كه می‌تواند باعث مسمومیت دارویی و مشكلات بعدی ناشی از آن شود و لزوم احتیاط در مورد مصرف آنها و مشورت با متخصصان در مورد آنها را صد چندان می‌كند.

همشهری

[مهدی قلندری]

صبر زرد(آلوئه ورا)

صبر زرد(شاخ بزي) گياهي است علفي و چند ساله با برگ‌هاي ضخيم، گوشتي و دراز. حاشيه‌ برگ‌هاي آن کمي پيچ و خم‌دار و داراي تيغ است. گل‌هاي آن‌ به‌صورت خوشه‌اي زيبا در انتهاي محور ساقه گل‌دار و به رنگ سبز مايل به زرد قرار دارند.
قسمت مورد استفاده صبر زرد، شيرابه به دست آمده از برگ‌هاي گياه است که امکان دارد به صورت تازه غليظ(خميري) و يا خشک شده با رنگ‌هاي متفاوت زرد، زرد مايل به سبز، قهوه‌اي و يا قرمز مايل به سياه باشد.
در سال‌هاي اخير کشت صبر زرد، گونه ي Vera در ايران معمول گشته است. گرچه اين گياه با نقاط گرم و مرطوب سازگاري خوبي دارد، ولي در نقاط مختلف ايران کشت مي‌شود.

تاريخچه
نقاشي‌هايي از صبر زرد، بر روي کنده‌کاري‌هاي ديوارهاي معابد مصري ديده شده است. اين معابد در هزاره چهارم قبل از ميلاد بنا شده است. صبر زرد را که "گياه جاودانگي" نام گرفته بود، به هنگام خاک سپاري، براي فراعنه هديه مي‌آوردند.
کتاب "The Egyptian Book of Remedies" (‌‌1500 سال قبل از ميلاد مسيح) از کاربرد صبر زرد در درمان عفونت‌ها، معالجه پوست و تهيه داروهاي ملين سخن گفته است. "ديسکوريد"(فيزيک‌دان يوناني)، در سال 74 پس از ميلاد، صبر زرد را جهت التيام زخم، جلوگيري از ريزش مو ، درمان زخم‌هاي دستگاه تناسلي، و معالجه همورئيد، مفيد دانست.
بازرگانان عرب، در قرن ششم بعد از ميلاد، اين گياه را به آسيا آوردند، و اسپانيايي‌ها آن را در قرن شانزدهم، از منطقه مديترانه به برّ جديد (World New) بردند. در عصر جديد (1930) مصرف کلينيکي صبر زرد به منظور درمان التهاب پوست ناشي از اشعه ايکس آغاز شد.

ترکيبات مهم
گياه، حاوي مشتقات هيدروکسي آنتراسن از جمله آلوئين‌هاي A2وB به ميزان 40- 25درصد کل ترکيبات و مشتقات کرومون از جمله آلوئه رزين 2A، B وC است.
ترکيبات مهم ديگر آلوئه شامل قندها از جمله: گلوکز، مانوز و سلولز، آنزيم‌ها از جمله: اکسيداز، آميلاز و کاتالاز، همچنين ويتامين‌هايي نظير: B1، B2، B6، C، E و اسيد فوليک و مواد معدني مانند: کليسم، سديم، منيزيم، روي، مس و کروم مي‌باشند.

اثرات مهم
خاصيت اصلي صبر زرد، به عنوان يک مسهل قوي بوده و داراي خواص ديگري از جمله ضد ورم، ضد ميکروب، التيام زخم‌ها، ضد آفتاب و ضد سوختگي مي‌باشد.
ژل الوئه اثرات خوب و مفيدي بر روي سوختگي‌هاي معمولي، سوختگي‌هاي حاصل از اشعه، زخم‌ها و صدمات ديگر پوست دارد.
يکي از فرآورده‌هاي آلوئه، کرم‌هاي ‌هيدرو فيليک تهيه شده از 5/0 درصد ژل آلوئه مي‌باشد که در درمان پسوريازيس بسيار خوب است. همچنين ژل خوراکي آن براي زخم معده ، افراد مبتلا به ايدز و مبتلايان به آسم( مدت شش ماه) مصرف مي شود.
تحقيقات اخير، اثرات مثبت آن را در بيماران مبتلا به ديابت نشان داده است و آزمايش‌هاي انجام يافته بر روي موش‌ها اثرات مذکور را تاييد کرده است. اثرات ديگر آلوئه شامل اثرات ضد سرطان و اسپرم‌کش آن است.
در سال‌هاي اخير، ژل آلوئه به طور وسيع در محصولات آرايشي، بهداشتي و به خصوص در کشور آمريکا مصرف مي‌شود. اين ژل داراي خواص ضد ورم و ضد ميکروبي است و مرطوب کننده مناسبي نيز محسوب مي‌شود. صنايع غذايي آمريکا در محصولات خود از ژل آلوئه به عنوان ماده‌اي موثر در تناسب اندام و سلامتي بدن استفاده مي‌کنند.

طريقه و مقدار مصرف
محصولات مختلف آلوئه به شکل قرص و کپسول به همراه بعضي گياهان ديگر از جمله بلادون ،توسط کارخانه‌هاي داروسازي عرضه شده‌اند.
ميزان عادي مصرف 2/0 – 1/0 گرم آلوئه و يا 1/0- 5 0/0 گرم عصاره آلوئه براي چند شب متوالي مي‌باشد.



استفاده مستقيم از ژل گياه
براي استفاده مستقيم از ژل آلوئه، مي‌توان برگ‌هاي گياه را قطع کرد. در محل قطع شده، ژل بي‌رنگي نمايان مي شود که با فشردن برگ گوشتي گياه، ژل بيرون مي‌زند. مي‌توان از اين ژل به‌طور مستقيم جهت مرطوب کردن پوست، آفتاب سوختگي، زخم سوختگي‌هاي معمولي و نرم کردن اگزماي زير چشم استفاده کرد.
ژل به مرور زمان در معرض هوا تغيير رنگ داده و در نهايت به رنگ قرمز تيره(مايل به سياه) در مي‌آيد.

عوارض جانبي
مصرف بيش از حد ژل(مصرف روزانه يک گرم به مدت طولاني) ممکن است باعث عدم تعادل آب و الکتروليت‌‌هاي بدن، سقط جنين، زايمان زودرس، اسهال خوني و ضايعات کليه شود. همچنين مصرف مقادير بسيار زياد آن ممکن است منجر به مرگ شود.

موارد منع مصرف
نبايد از ژل در زمان تهوع، استفراغ ، دردهاي شکمي، خونريزي و ضعف شديد استفاده کرد.
در زمان بارداري به غير از دستور پزشک، مصرف آن ممنوع است.

احتياط
- براي مصرف بيش از دو هفته آن، بايد با پزشک مشورت کرد.
- در صورت تاثير نکردن تا 24 ساعت پس از مصرف، ممکن است مشکلات جدي وجود داشته باشد که بايد به پزشک مراجعه کرد.
- چون تأثير ترکيبات آلوئه در کودکان مشخص نيست، بنابراين در اين گونه موارد بايد با پزشک مشورت کرد.
- بهتر است از فرآورده‌هاي صنعتي آلوئه، براي سنين بالاي ده سال و حداکثر به مدت دو هفته استفاده شود. مقدار مصرف عصاره آلوئه در سنين مختلف 17/0- 4 0/0 گرم است که اين ميزان معادل 30- 10 ميلي‌گرم هيدروکسي آنتراکينون در روز است.

مهم‌ترين اثرات گزارش شده صبر زرد
ضد آلرژي ، ضد سرطان، ضد ميکروب، ضد قارچ، ضد ويروس، ضد آفتاب سوختگي، کاهش دهنده قند خون، مسهل، ضد کرم، ضد ورم، مرطوب کننده و نرم کننده، قاعده‌آور، ملين، مقوي معده و کبد.

نکات قابل توجه
- بيش از 300 گونه آلوئه وجود دارد که مهم‌ترين آنها از نظر استفاده دارويي، آرايشي و بهداشتي، الوئه ورا (Aloe Vera) مي‌باشد.
- منبع جغرافيايي دقيق آلوئه معلوم نيست، ولي به احتمال زياد مربوط به مصر يا خاورميانه مي‌باشد.
- محصولات مختلف آلوئه که به بازار ارائه شده‌اند شامل:
1- ژل آلوئه: محصول طبيعي(بدون تغيير غلظت ژل) از برگ‌هاست.
2- کنسانتره‌آلوئه: ژل آلوئه است که آب آن را خارج کرده‌اند.
3- عصاره آلوئه: حاوي دست کم 50درصد ژل آلوئه است.
4- لاتکس آلوئه: مايع تلخ زرد رنگي که از پوست لوله‌اي پرسيکل به دست مي‌آيد و حاوي آلوئين است.
- در نقاط مختلف جهان از گونه‌هاي ديگر صبر زرد مانند AB و AC استفاده‌هاي مشابهي با گونه Aloe Vera به عمل مي‌آيد. اين گياهان نيز با نام عمومي «Aloe» مشهور مي‌باشند.

نام ها به زبانهای مختلف :
نام‌هاي فارسي: صبر زرد- شاخ‌بزي
نام‌هاي علمي: Aloe ca*****, Aloe barbadensis, Aloe Vera
نام عمومي: Cape aloe
نام عربي: ‌الصبر (Alsaber)
نام آلماني: Aloe
نام‌هاي مترادف: Aloe Vulgaris, Aloe perfoliata
خانواده: Liliaceae (خانواده کلشيک)
نام انگليسي: Aloe
نام فرانسوي: Aloes

دکتر محمدحسين صالحي سورمقي- دکتراي تخصصي فارماکوگنوزي
استاد دانشکده داروسازي تهران

[مهدی قلندری]

زنجبیل؛ دارویی برای تهوع



زنجبیل یا زنجفیل گیاهی است با نام علمی ZINGIBER OFFICINALE که به نام عمومی GINGER در دنیا مشهور است. از نام های دیگر آن می توان به جربیل و زنزبیل نیز اشاره نمود. البته گونه های دیگری از این گیاه نیز وجود دارد که در ادامه توضیح داده می شود. زنجبیل، گیاهی است چند ساله که دارای ریزوم های غده ای است. ساقه های گیاه به طور عمودی از ریزوم ها خارج شده و در انتها به گل های زرد و زیبا منتهی می شوند. برگ های این گیاه پهن بوده و با غلافی به ساقه های متصل شده اند. قسمت مورد استفاده زنجبیل، بیخ آن است که پس از پژمرده شدن گیاه، آن را از زمین در می آورند و در تشتی چوبی ریخته، به هم اصطکاک می دهند تا پوست روی آن گرفته شود و بعد مغز چوبی آن را خشک می کنند. این گیاه بومی هندوستان است، ولی در نقاط دیگری از جهان از جمله چین نیز وجود دارد. کشت این گیاه در نقاطی مانند جنوب آسیا، آفریقای شمالی، جامائیکا، مکزیک و ژاپن معمول است.

تاریخچه
کاربرد دارویی زنجبیل به هندوچین باز می گردد. نشانه های کاربرد آن در کتب دارویی چین پیدا شده است. در قرن سیزدهم با مشخص شدن خواص آن، مصرفش در آشپزی سراسر اروپا رایج شد. زنجبیل در عطاری های قرون وسطی جایگاه خاصی داشت و از آن برای درمان تهوع و نفخ استفاده می شد.

اثرات درمانی
زنجبیل جزء گیاهان دارویی مهم بوده و دارای خواص متعددی از جمله ضد تهوع، مقوی قلب، ضد لخته شدن خون ، ضد باکتری، آنتی اکسیدان ، ضد سرفه، ضد سموم کبدی، ضد التهاب، ادرارآور، کاهش اسپاسم، محرک سیستم ایمنی، ضد نفخ، افزایش ترشحات روده ای معدی، پایین آورنده ی کلسترول خون، محرک گردش خون مغزی و محرک هضم غذا می باشد.
از زنجبیل استفاده های متنوعی می شود. از کاربردهای جدید آن می توان پیشگیری از: تهوع و استفراغ، کم اشتهایی ، بی اشتهایی روانی ، اسپاسم روده، برونشیت، مشکلات روماتیسم را نام برد. در صنعت غذایی هم به عنوان چاشنی استفاده می شود.
در مطالعات آزمایشگاهی مشخص شده است که زنجبیل دارای خاصیت ضد سرطانی می باشد. جینجرول، مهم ترین جزء تشکیل دهنده ی زنجبیل که مسئول ایجاد طعم و مزه در این گیاه می باشد، از رشد سلول های سرطانی مخصوصا سرطان روده بزرگ در انسان جلوگیری می کند.
زنجبیل با افزایش ترشح بزاق دهان و آنزیم های مجرای گوارشی، به هضم و جذب مواد غذایی کمک می کند.
زنجبیل با بیرون راندن مخاط خلطی از ریه ها، به درمان آسم، برونشیت و دیگر مشکلات تنفسی کمک می کند.
زنجبیل نیروبخش، مقوی معده، بادشکن و ضد رقت خون می باشد. درمان کننده یرقان است. اگر پودر آن را روی پوست بدن مالش دهند، آن را تحریک و قرمز می کند. تقویت کننده حافظه، بازکننده کبد و قاطع بلغم است و رطوبات غلیظی که در روی جدار روده و معده چسبیده باشد، از بین می برد. زنجبیل را جهت فلج و ضعف اعصاب تجویز کرده اند. زنجبیل برای درمان اسهال ناشی از مسمومیت غذایی نیز مفید است. تشنگی را برطرف می کند. مخلوط زنجبیل با نبات و کندر را جهت جلوگیری از نفخ میوه های نارس تجویز کرده اند. ضماد زنجبیل جهت گری(داءالثعلب) و فرو بردن ورم سودمند می باشد. اگر زنجبیل را کوبیده و روی آبگوشت بپاشند، درد مفاصل را تسکین می دهد. علاوه بر این زنجبیل خشک و آب تازه ی آن برای معالجه رماتیسم نافع است. برای غدد فوق کلیه مفید بوده و ترشح هورمون کورتیزول را از این غدد زیاد می کند و بیشتر خواص زنجبیل به همین دلیل می باشد.
در چین از ریشه و ساقه ی زنجبیل به عنوان آفت کش برای دفع شته و هاگ های قارچ ها استفاده می شود.
با توجه به میزان متغیر اسانس زنجبیل که ارزش دارویی آن مزبوط به آن است، انواعی از زنجبیل که بالاتر از 5/1 درصد اسانس داشته باشند ارزش دارویی دارند. بنابراین در صورتی که زنجبیل کهنه باشد و یا به صورت پودر برای مدت طولانی مصرف نشود، کم کم اسانس(رایحه ی) آن کم شده و ارزش دارویی آن کاهش می یابد.
از انواع زنجبیل، انواع هندی، آفریقایی و جامائیکایی دارای ارزش بالا بوده، و نوع ژاپنی از ارزش کمی برخوردار است، طوری که نوع ژاپنی برای استفاده ی دارویی توصیه نمی شود.

مهم ترین ترکیبات شیمیایی
مهم ترین ترکیبات زنجبیل شامل مواد بودار سوزاننده ای است که بیشتر اثرات اصلی آن مربوط به همین مواد است.
ترکیبات اصلی آن شامل: انواع قندها (50 تا 70 درصد)، چربی ها ( 3 تا 18 درصد)اولئورزین(4 تا 5/7درصد) و ترکیبات سوزاننده (1 تا 3 درصد) است.
یک قاشق غذاخوری زنجبیل تازه(6 گرم) حاوی 5 کالری، یک گرم کربوهیدرات و مقدار بسیار جزئی چربی، پروتئین و فیبر می باشد.

فرآورده های زنجبیل
فرآورده های مختلفی از زنجبیل در سراسر جهان موجود است که شامل پودر، محلول الکلی، اسانس و عصاره ی تازه ی زنجبیل است. میزان مصرف آن تا سه گرم در روز بلامانع است. البته این میزان ممکن است به صورت 2 تا 3 نوبت مصرف شود(مثلاً سه نوبت یک گرمی) و یا به عنوان ضد تهوع می توان یک جا از 2 گرم آن استفاده کرد.

یک سس حیرت انگیز:
زنجبیل را با روغن زیتون ، فلفل قرمز خشک شده، دارچین، میخک، برگ بو و پیاز مخلوط نماییید تا سُسی لذیذ حاصل شود.

موارد منع مصرف
- در کودکان زیر دو سال نباید استفاده شود.
- مصرف زیاد زنجبیل موجب سوزش سردل می شود.
- افرادی که سنگ کلیه دارند، باید قبل از مصرف زنجبیل حتما با پزشک خود مشورت نمایند.
- اگر داروهای رقیق کننده خون مانند وارفارین و آسپیرین مصرف می کنید، زنجبیل نخورید.
- مصرف زیاد زنجبیل ممکن است با داروهای قلبی و دیابت تداخل نماید.
- مصرف آن در دوران بارداری و شیردهی باید در حد متعادل باشد.
- مصرف زیاد زنجبیل ممکن است باعث اختلالات سیستم عصبی مرکزی گردد.

زنجبیل شامی
این گیاه با این که از خانواده زنجبیل نیست و در ایران، در اطراف تهران و اراک و سواحل دریای مازندران به طور خودرو به عمل می آید، با این حال در ایران آن را زنجبیل شامی می نامند و اعراب به آن "راسن" می گویند. قسمت مورد استفاده آن ریشه است که همراه با یک ساقه زیرزمینی کوتاه و گوشتدار بوده و بوی آن شبیه بنفشه است واز این نظر شبیه ریشه زنبق است. ریشه آن مقوی، ادرار آور، ضدمیکرب و ضد عفونی کننده قوی است و به همین جهت مسکن گلودرد، برونشیت، گریپ، سیاه سرفه و ناراحتی های ریوی است.
این گیاه از رشد میکروب سل جلوگیری می کند و اشتهای بیماران مبتلا به سل را زیاد می نماید. مقوی معده، روده و کبد است و ریشه آن استفراغ را تسکین می دهد. روی رحم و مجاری تناسلی و ادراری اثرات مفیدی دارد، مخصوصا ترشحات زنانه را برطرف می کند. در موارد قطع عادت ماهانه و یائسگی زودرس آن را تجویز کرده اند. این گیاه عادت ماهیانه دختران را منظم می کند. چون ادرار آور است، در بیماری های کلیه، آب آوردن بافت ها، چاقی ران و باسن و بیماری یرقان تجویز می شود.



ضماد ریشه آن برای درمان عوارض پوستی مانند سودا، ورم پوستی و دانه های جلدی مفید است و برای معالجه نقرس هم توصیه شده است. ریشه آن ضد کرم است. برای معالجه مالیخولیا، وحشت، ترس و اندوه از جوشانده این گیاه استفاده می کنند. کسانی که در رختخواب ادرار می کنند ، بهتر است از جوشانده ریشه این گیاه بنوشند تا دستگاه ادراری آنها تقویت شود. برای بازشدن عادت ماهیانه زنان نیز جوشانده آن مفید است.
مربای زنجبیل شامی با عسل جهت سرفه، تنگی نفس و پاک کردن سینه سودمند است.
ضماد بیخ این گیاه جهت تَرَک کشاله ران و تحلیل ورم ها سودمند است.

زنجبیل سگ
این گیاه هم با این که از خانواده زنجبیل نیست، اما به دلیل اینکه بو و طعم آن شبیه به زنجبیل است، آن را "زنجبیل سگ" و به عربی "زنجبیل الکلب" نامند، چون به محض این که سگ این گیاه را بخورد مسموم می شود. برگ های آن مانند فلفل تند است. قسمت مورد استفاده این گیاه برگ، ساقه و ریشه آن است. در نواحی شمال ایران، بندر گز و نواحی جنوبی می روید. مهم ترین فایده آن، این است که خون را بند می آورد و دانشمندان با مصرف 30 تا 40 قطره از عصاره آن (سه مرتبه در روز) خونریزی های معده، بواسیر و خون رحم را بند آورده اند و به علاوه اثر فوری در جلوگیری از خونریزی های فیبرم رحم و عوارض یائسگی دارد. ادرار آور بوده و برای درمان آب آوردن نسوج، یرقان، رماتیسم و نقرس از آن استفاده می کنند.
ضماد برگ های تازه ی آن برای معالجه دردهای عصبی رماتیسم و درد کمر مفید است. برای معالجه برفک دهان ، آنژین و زخم بینی تجویز می شود، برای تسکین درد دندان ، پنبه را به شیره این گیاه آغشته کرده و آن را در حفره دندان پوسیدگی بگذارید تا درد آن ساکت شود.
دم کرده 5 تا 15 گرم این گیاه در یک لیتر آب را می توان برای بند آوردن خونریزی های داخلی به کار برد.
ضماد برگ های تازه این گیاه برای پاک کردن کک مک ، خال ها و لکه های سیاه پوست اثری قوی دارد. ضماد برگ آن از بین برنده ورم های بدن است. این گیاه دارای ویتامین k است.


مریم مرادیان نیری- کارشناس علوم تغذیه
منابع:
زبان خوراکی ها(تالیف مرتضی نظری)
ماهنامه دنیای سلامت(شماره 10)
http://www.umm.edu/altmed/articles/ginger-000246.htm
http://www.whfoods.com/genpage.php?t...dspice&dbid=72
http://www.theepicentre.com/Spices/ginger.html
http://www.prevention.com/cda/vendor...rition.recipes

[مهدی قلندری]

سنبل الطیب(سنبل کوهی) Valerian



این گیاه بومی اروپا و قسمت هایی از آسیا می باشد. در حال حاضر آن را در آمریکای شمالی نیز می کارند.
اگر چه "سنبل الطیب" به صورت خودرو در جنگل ها رشد می کند، اما این گیاه برای مصارف دارویی کشت و زراعت نیز می شود. گفته می شود انواع وحشی آن خواص بیشتری دارد.
بیشترین قسمت مورد استفاده این دارو برای مصارف درمانی، ریشه آن می باشد. این گیاه به "علف گربه" نیز معروف است، زیرا گربه عاشق بوی آن است.
ریشه گیاه سنبل الطیب دارای اجزای مختلفی می باشد. از این میان می توان به روغن های فرار(مثل والریک اسید)، آلکالوئیدها و آمینواسیدهای آزاد(مثل گاما آمینوبوتیریک اسید"GABA"، تیروزین، آرژنین و گلوتامین) اشاره کرد. نام اسید آمینه والین را از روی این گیاه انتخاب نموده اند.
والرنال و اسید والرنیك از قوی ترین تركیبات آرام بخش موجود در سنبل الطیب هستند.



موارد استفاده
این گیاه برای درمان بیماری های مختلف در داروهای گوناگونی استفاده می شود. از داروهایی که در ترکیب آن ها از سنبل الطیب استفاده می شود، می توان به موارد زیر اشاره نمود:
- داروهای مسکن
- داروهای ضد اضطراب
- داروهای ضد تشنج
- داروهای ضد میگرن
- داروهای ضد درد
- داروهای قلبی
عملکرد صحیح دستگاه عصبی مرکزی به وسیله رسپتورهایی(گیرنده هایی) در مغز که به نام رسپتورهای گابا نامیده می شوند، تنظیم می شود. بر اساس مطالعات آزمایشگاهی مشخص شد که سنبل الطیب می تواند اتصالات این رسپتورها را ضعیف و سُست نماید. به این ترتیب، مکانیسم عمل و اثربخشی آن تا حدودی مشخص شد. در حقیقت این اطلاعات توضیح می دهد که چرا سنبل الطیب می تواند به افراد کمک کند تا به راحتی استرس و نگرانی را از خود دور نمایند.



در مطالعات مختلفی نشان داده شد که این گیاه اثر درمانی موثری بر روی افرادی که دارای درجات مختلفی از بیماری بی خوابی می باشند، دارد. به طور کلی سنبل الطیب موجب می شود که خواب با آرامش زیادی همراه باشد و همچنین گذر به مرحله خواب راحت تر صورت پذیرد. اما در این مطالعات چیزی مبنی بر اینکه این گیاه موجب افزایش کل زمان خواب می شود، مشاهده نگردید.
دو تحقیق دیگر نیز در این زمینه انجام شد. در این مطالعات نیز نشان داده شد که ترکیب سنبل الطیب با بادرنجبویه (Lemon Balm) در بهبود کیفیت خواب و در درمان بیماری بی خوابی(Insomnia) موثر است.
این گیاه برای اختلالات یائسگی و عادت ماهیانه مفید است.
یکی دیگر از خواص این گیاه، داشتن منگنز است که برای درمان سفیدی مو از آن استفاده می شود.

مقدار و زمان مصرف
تعیین یک مقدار مشخص برای مصرف این گیاه، کار مشکلی است، اما در منابع مختلف علمی درباره گیاهان دارویی، چیزی حدود 1 تا 10 گرم است.
اگر از عصاره تغلیظ شده ریشه گیاه سنبل الطیب(آن چه به طور معمول در قرص ها و کپسول ها وجود دارد و دارای حداقل 5/0 درصد روغن های فرّار است) برای درمان بیماری بی خوابی استفاده می کنید، باید آن را حدود 30 تا 60 دقیقه قبل از خواب مصرف نمایید.
فرآورده های خشک شده ریشه این گیاه که به صورت 5/1 تا 2 گرمی هستند، نیز باید 30 تا 60 دقیقه قبل از خواب مصرف شوند.
برخی نیز این گیاه را با بادرنجبویه، رازک، گل ساعت و اسکالکَپ(در طب چینی کاربرد دارد) ترکیب کرده و مصرف می کنند.
مصرف تازه این گیاه بهتر و موثرتر از مصرف ریشه خشک آن است.



اثرات جانبی
تحقیقات مختلف نشان می دهد که این گیاه هیچ گونه اثر مخربی روی توانایی افراد برای رانندگی و کار با ماشین آلات مختلف ندارد. تنها مورد گزارش شده، حمله قلبی شدید در مردی بود که سالیان دراز از سنبل الطیب به میزان 5 تا 20 برابر مقدار توصیه شده مصرف می کرده است و آن را به طور ناگهانی کنار گذاشته بود.
به هر حال، هنگامی که سنبل الطیب بر اساس مقدار توصیه شده مصرف شود، منجر به اعتیاد و وابستگی به آن نخواهد شد.
در مورد دیگری که در یک دانشجوی 18 ساله که قصد خودکشی داشت مشاهده شد، تنها علائم گزارش شده عبارت بودند از خستگی مفرط ، درد شکمی، رعشه و لرزش در دست ها و پاها. این فرد از 000/20 میلی گرم ریشه سنبل الطیب استفاده کرده بود که چیزی در حدود 40 تا 50 برابر مقدار توصیه شده است.
به نظر نمی رسد که مصرف سنبل الطیب قبل از خواب موجب ایجاد مشکل در هوشیاری و تمرکز فرد در صبح شود.
با این که تا کنون دلایل شناخته شده ای برای منع مصرف این گیاه در بارداری و شیردهی گزارش نشده است، اما بی خطر بودن آن نیز به اثبات نرسیده است. بنابراین باید در مصرف آن احتیاط کرد.

تداخل دارویی
هنوز تداخل دارویی شناخته شده ای برای مصرف معمولی این گیاه ذکر نشده است.

مریم مرادیان نیری- کارشناس علوم تغذیه
منابع
http://www.prevention.com/cda/vendor...opedia/0/0/0/1
http://www.aafp.org/afp/20030415/1755.html
http://en.wikipedia.org/wiki/Valerian_(herb)
http://www.anxiety-and-depression-so...s/valerian.php
کتاب زبان خوراکی ها